Blèrconcours / Fèrs 11-11 Bal

2018

2015

2013

2009

Historie van het Blèrconcours

In de jaren 1976 t/m 1980 was er nog geen Blèrconcours, maar er was wel een Fèrs carnavalslied. De teksten waren van Jan Keijzers en de muziek van Lome Bouwens en Ad van Deurzen. In 1981 nadat de COR de overkoepelende organisatie van CV de Faant had over genomen organiseerden zij ook het eerste Blèrconcours. Het werd door de geringe deelname echter bijna afgeblazen, uiteindelijk deden er toch nog vier verenigingen mee. De eerste twee plaatsen gingen respectievelijk naar Het Faantekoor en Ut Veers Kappeleke. CV de Faant zou vanaf 1983 pas gaan deelnemen.

Mirjam Meyvis zorgde de eerste jaren voor de samenstelling van de blèrgroep, deelnemers, oefenlocaties, kleding etc. werden door haar geregeld, daarin bijgestaan door o.a. Pieter en Ine van Leeuwen,Annie en Jan van Seeters, Jan Marcelissen, Piet Zijlmans en Andy Marcelissen. De eerste tekstschrijvers waren Jan Marcelissen, Piet Zijlmans en Jan van Seters.

Op het blèrconcours van 1990 wordt voor het eerst de verbroederingsprijs uit gereikt , het idee kwam van een lid van CV de Faant te weten Cor Baardemans. Het was echter niet CV de Faant die hem won, maar De Zwervers werden door de overigen deelnemers uitgeroepen tot winnaar.

Onder de naam ‘’ Vers Sprang Kapelleke ‘’ verscheen op het blérconcours van 1990 een gemotiveerde groep zingende faanten ten tonele om een gezellige carnavalsdeun te laten horen. Hoewel we bij de faant zo muzikaal zijn als een onwillige vlizotrap, reikten ze naar een nog nooit behaalde vierde plaats.

Van Ivonne Marcelissen, met haar 20 jaar debutante voor CV de Faant was men zo onder de indruk, dat later werd geschreven, wat een prachtige stem. 'Een zangeres met toekomst, waar we vast en zeker nog veel van zullen horen.'

In 1991 scheiden drie leden zich af van de blèrgroep van CV de Faant en besloten om apart deel te nemen aan het blèrconcours, prompt behaalde ze met het nummer 'Gef ze un Haand' de eerste plaats dat jaar.

Deze overwinning stond aan de wieg van een prachtige carrière van het 'Trio Vis in Pittige Zure Saus', een carrière waarvoor ze in 2006 zelfs de gemeentelijke cultuurprijs ontvingen. Het trio zou tot en met 1996 deelnemen aan het Blèrconcours.

De zangers en zangeressen moesten hun carnavals CD in 1998 op gaan nemen in Babbelonienbroek bij Bertus Steigerpaip in de studio. Dat bracht nogal wat problemen met zich mee, de landkaard moest er aan te pas komen omdat de helft van de groep niet wist waar Babbelonienbroek lag.

Anekdotes uit het verleden

Ruud Gamers
Ik ben begonnen in 1986 met het nummer Rits, Rats, Rets en dè was dus gelijk nun berg mee klets. De tijd dat ik teksten ben gaan schrijven staan me nog iets beter op mijn netvlies. De eerste aanzet werd gegeven in 1996 bij Paul Marcelissen op zijn verjaardag. Daar zaten toevallig de tekstschrijvers Jan Marcelissen, Ad Vissers, ikzelf en muziekmaker Patrick Marcelissen bij elkaar. Onder het genot van een heerlijk glaasje bier ontstond het nummer 'Ze Kanne Nie Oem Oons Henne.'

Het nummer wat later werd omgebouwd naar ons clublied heeft van kiet af aan mijn hart gestolen. Dit nummer is destijds ook 1e geworden op het blèrconcours, echter door een administratieve fout staan we als 2e op de Cd. Dit blèrconcours was heel bijzonder omdat dat ook in het teken stond van het 22 jarig bestaan van CV de Faant. Heel veel faanten stonden op het podium en er zaten er heel veel in de zaal.

In 1997, met het nummer 'Liever Fèrs' was het tot de laatste seconde erg spannend. Op slechts één punt werden we 2e achter de later zeer bekend geworden gebroeders Ko. In dat jaar begon zich ook een nieuwe groep te vormen, sommige leden stopten na jaren trouwen dienst en een nieuwe wat jongere blèrgroep ontstond. De daarop volgende jaren kenmerkte zich ook door de vele wisselingen van tekst en muziekschrijvers.

Ik denk dat de laatste jaren de sfeer op het Blèrconcours beter is geworden omdat wat andere groepen mee gingen doen aan het Blèrconcours. Ik denk o.a. aan Okeedan, Tjop Tjop, de Kikkers en vele andere.

Dorien Blankers
In 1992 deed ik voor de eerste keer mee, en elk blèrconcours had wel iets vond ik. De eerste jaren kenmerkte zich door de grote groepen waarmee we deelname aan het blèrconcours, ook was er in die jaren altijd een grote groep supporters van de faant aanwezig die altijd voor een bijzonder gezellige sfeer zorgde.

Ondanks dat de afgelopen jaren alleen de trouwe supporters zijn overgebleven, was het absoluut niet minder gezellig maar wat meer aanmoedigingen was wel leuk geweest. Zeker vermeldenswaard is de prima samenwerking de laatste jaren met 'Switch.' 'Ze Kanne Nie Oem Oons Henne' is een echt clublied geworden maar ook het carnavalslied van 2006 'Wij Zakke Dur' vind ik een echte kraker, deze nummers zijn beide erg carnavalesk en goed mee te zingen, een eerste plek was voor beide nummers zeker verdiend geweest.

Wat me altijd bijgebleven is zijn de jaren dat we meededen met 'un terfke oep onze kop' en het jaar dat we in de kerk mochten zingen tijdens de carnavalsmis.

Carola Fens
Toen er in 1997 een grote groep stopte werd ik gevraagd om mee te gaan doen, dat was nog bij 'Den Deijl.' Ik was daarvoor al vele jaren trouwe supporter omdat André dikwijls namens de Faant in de jury zat. We zijn altijd met een hele leuke groep geweest waar de gezelligheid hoger in het vaandel stond dan het winnen, vooral tijdens de repetities werd er dikwijls meer gelachen dan gerepeteerd. Het is misschien wel daarom dat de Faant het Blèrconcours ook nog nooit heeft gewonnen.

Nu de jongere garde erbij is gekomen wordt het weer anders leuk, zij hebben een heel andere kijk op bepaalde zaken en brengen zodoende weer wat meer leven in de blèrgroep, ook de samenwerking met 'Switch' vind ik heel erg gemoedelijk. Ons huidige clublied vind ik het leukste liedje waarmee de Faant ooit heeft meegedaan, dat was ook een van de enkele keren dat we zeker hadden moeten winnen, een echt carnavalslied en ik ben niet de enige die er zo over denkt.

Zeer apart vind ik het gegeven dat ik, 11 jaar later bij het Blèrconcours van 2008 op het podium heb gestaan met alle drie mijn dochters, best iets om trots om te zijn vind ik.