2005

Carnaval in Brasil

Voor het laatste jaar in de ouwe kazerne op Keizersveer bouwen, zo stond al lang voor aanvang vast. Einde van een periode van “ kouwe klaauwe, gin schijthuis, gin water en regelmatige stroomuitval”. Carnaval in Brasil had de bouwcommissie bedacht, op de Zuid- Amerikaanse tour dus. De jeugd liet zich niet onbetuigd en was sterk vertegenwoordigd. Er zou ook dit jaar weer veel kleding gemaakt moeten worden, voor op en rond de wagen. Onder leiding van Henriette Marcelissen werd weer een aantal dames bij elkaar gezocht die zich over de kleding zouden ontfermen, o.a. Diana Luijbregts, Rian Luijbregts, Carola Fens, Marian Fens, Heleen Gamers, Liesbeth Gamers, Lia van Kuijk, Rian Vissers, Dorien Merkx, Dorien Blankers, en Diana Blankers, zaten avonden achter de naaimachine, het resultaat mocht er dan ook zijn.

Techniek

Een uniek feit wil ik jullie niet onthouden. De techniek vierde dit jaar hoogtij bij De Faant. We hebben optochten meegemaakt dat er dikwijls zo`n 15 man in de wagen zaten om alles draaiende te houden. Dit jaar, het is echt waar, zat er niemand in de wagen, maar alles wat moest draaien, draaide. Een vooruitgang om trots op te zijn. Ik noem niet graag namen, maar maak graag een uitzondering voor Piet Kuyten en zunne kaart maat Harrie de Bont, geweldig gedaan!!!!!!!. “ Faanste Faant “ Toon Frik en “ Grotste Ouwe Droif “ Henriette Marcelissen liepen trots voor de bonte stoet Braziliaanse Faanten. Maar zelden zal een prijs uitbundiger gevierd zijn als op maandagavond 7 februari 2005. Op een bomvol Heereplein is het een fractie van een seconde stil, wanneer na de aankondiging van de vijfde prijs C.V. de Faant wordt afgeroepen. Niemand binnen onze bouwploeg hield dit jaar rekening met prolongatie van de titel. C.V. Tjop Tjop bewijst immers met zijn bouwcapaciteiten al lang geen eendagsvlieg meer te zijn. Een bijzonder fraaie wagen met Prins Terpentinus (alias Ad van Steyn) als karikatuur wordt door de Tjoppers met gepaste trots aan ut Faantelaand getoond. De bouwers van de Faant die opgeteld lichtjaren aan bouwervaring hebben, zien tijdens het bouwen al dat hier geen discussie over bestaat. Tjop Tjop gaat de eerste prijs pakken. Zij hebben bovendien een bouwstijl die de Faanten aanspreekt en elk jaar komen ze met leuke vondsten. De voorspelling komt uit. De routeniers van de Faant maak je niks meer wijs. Ditzelfde geldt voor C.V. d’n Harlekain, voortgekomen uit De Haoverakkers. Altijd mooie wagens en altijd originele idee?n. De creatie van de bakkers en de deegrol is van hoogstaand nivo. De korte stilte op het Heereplein is veelzeggend. Ook de andere clubs lijken er door verrast. De bouwers van de Faant schakelen dit keer echter snel. In rap tempo relativeert men het gegeven dat in het moderne Faantelaandse carnaval kennelijk voor iedere club de mogelijkheid bestaat vier plaatsen te zakken, dan wel te klimmen. De knop gaat vliegensvlug om en schakelt naar de essentie van het carnaval: Plezier maken. Het dak gaat er die avond bij Boelaars niet één, niet twee, nee, het gaat er wel vijf keer af. Geheel in de geest van de wagen bereikt de avond Braziliaanse sferen. De Faant laat zien, dat het altijd zin heeft in een feest. En hoe? De toch al zo vaak gehanteerde humor komt ook nu weer goed van pas. Het wordt een avond van het kaliber Amusementsavond. Onvergetelijk !!!!!!!!!! Zo zal het carnaval van 2005 de annalen ingaan als een van hoogte- en dieptepunten. Toch zijn het vooral de hoogtepunten die zijn blijven hangen en dat geef weer het nodige vertrouwen voor de toekomst

2006

Beatrix

Bericht in De Stem. De nieuwe bouwhal voor de Raamsdonkse en Bergse carnavalsverenigingen wordt zondag 29 januari offici?el geopend. De Stichting bouwhal bestaande uit Sjef Verschure, Henny van den Hout, Cor van Biesen, Cor Verkolf en Wim Zijlmans heeft dit eindelijk kunnen realiseren. Voor een club als De Faant betekent dit in zijn 31-jarig bestaan, dat het voor de 11e keer ( hoe kan het? ) verhuist. Nu naar een definitieve bestemming. Het is een schitterende hal. Tien tot twaalf clubs kunnen erin, het zal de saamhorigheid alleen maar versterken. Het geeft de bouwers van De Faant nieuwe spirit. De bouwtekening is in beginsel nog niet ambitieus maar biedt wel openingen om een en ander bij te verzinnen. Zo ontstaat het idee om Koningin Beatrix na te maken. Want als onze Koningin al op een carnavalswagen zit, nou dan is, zoals het motto luidt ‘ut end zuuk’. In tegenstelling tot het verleden wordt nu begonnen met de tractorombouw. Het wordt al een juweeltje op zich en er moet worden opgepast dat het niet al de blikvanger wordt. Allerlei facetten op de wagen beelden uit, dat ‘ut end zuuk is’. Vormers Paul en Jan krijgen Sebastiaan Marcelissen naast zich, zodat met drie vormers de druk op deze discipline wat hanteerbaarder is en het detail weer een kans krijgt. Steeds meer jongeren komen plakken. De sfeer is zo als altijd uitstekend en er is een gezonde wisselwerking tussen jong en oud. De bouwtijd vliegt voorbij en de ijzerwerkers kunnen de vormers maar amper voor blijven.

Bijna Ramp

Mede door de tijdsdruk overkomt Cv de Faant iets wat in 31 jaar bouwen nog nooit is voor gekomen. In al hun enthousiasme slaagt CV de Faant er bijna in om de pas opgeleverde bouwhal in vlammen te doen opgaan. Snel handelen van onder andere Rene van Uijen, Jan Marcelissen, Han en Jarno Fijneman, Cor Baardemans en bouwers van Tjop Tjop, de Playboys en de Daltons voorkomen erger. Bijna een kwart van de wagen brand af, de witte poeder van de brandblussers komt men dan ook maanden later nog tegen. Wat witjes en met knikkende knieën gaat men veel later dan normaal huiswaarts. Dat leverde nog wel de volgende anekdote op: Jarno Fijneman altijd rond negen uur thuis kwam door dit voorval zeker anderhalf uur later thuis, waarop zijn vrouw Wendy zij, als het zo mot mee dieje wagen hoop ik dat ie afbrandt, waarop Jarno zo nuchter mogelijk zei, waaroem denkte dèk zo laat zai, des ok bijna gebeurd. Jan Marcelissen begint vier weken voor carnaval aan Beatrix. Op een zaterdagochtend spreekt hij in alle vroegte af met Bertus Fens om zonder dat ie wordt afgeleid het frame te buigen van Hare Majesteit dat door Bertus zorgvuldig aan elkaar wordt gebakken. Dat lukt. Een goed begin is zeker bij zo’n riskante onderneming het halve werk. Het precieze vormwerk wordt met broer Paul en Jurgen Fleischman als kritisch klankbord in de weken daarna verwezenlijkt. Beatrix komt eindelijk eens op ut Faantelaand. Op een avond vraagt een van de bouwers zich af waarom Han Fijneman al een tijdje niet is geweest, als deze juist binnen komt. Al snel blijkt dat ie thuis ook niet heeft stil gezeten, getuige de vele fraai gevormde puzzelstukken die hij bij zich heeft. Het kleurenpalet van de Faant, altijd al geroemd, wordt uitgebreid met nieuwe frisse tinten. Niks kan een soepele tocht nog in de weg staan.

Nog meer Pech

Paniek echter op zondag vlak voor de optocht als zowel het bewegingsmechanisme als de muziekinstallatie het hebben begeven. In allerijl trachten Wim de Wit, Piet Kuijten en Rene van Uijen noodoplossingen te creëren, zodat, zij het enigszins gehavend, toch kan worden gestart. Nòg komt er geen einde aan de tegenspoed, want als met een lopend vuurtje verspreid zich een zorgwekkend bericht: ‘De Faant stao mee stukke’. Na het nemen van de bocht bij de Witte Leeuw ziet Cor Baardemans tot zijn verbazing de trekker van Corne Leys bijna naast de wagen staan, als hij gaat kijken ziet hij tot zijn schrik dat de triangel afgebroken is. Snel handelen is geboden om niet uit de optocht genomen te worden. Bert Keijzers jr. vliegt weg en komt na enkele minuten alweer terug met de laskar van zijn buurman. Cor Hek collega bouwer van de haovenrakkers ( we stonden voor zijn huisdeur ) is in de buurt, zonder iets te zeggen begint hij al haspels uit te rollen om ons van stroom te voorzien. ( over collegialiteit gesproken ) Bertus Fens is er als de bliksem bij om in de Prins Hendrikstraat de gebroken triangel ter plekke te repareren. In een niet al te flatteuze houding geeft hij bij zijn werkzaamheden menig ramptoerist een kijkje in zijn bilnaad en voegt aldus een nieuwe anekdote toe aan annalen van de club. Maar zijn laspin doet zijn werk en vijftien minuten later rijden we weer. Een magnifiek gevormde Vadertje Tijd als blikvanger en een groep prachtige zandlopers rond de wagen maken het verhaal van deze majestueuze wagen compleet. “ Faanste Faant “ Petry Gamers en “ Grotste Ouwe Droif “ Ivonne Marcelissen laten het allemaal gewillig over zich heen komen, zij krijgen echter niet meer mee dat het met de tegenspoed die dag nog niet gedaan zou zijn, want na de optocht bij het binnen rijden van de bouwhal begaf de triangel het nogmaals, hoeveel pech kan men hebben op een dag. Ondanks al deze tegenslag gaat De Faant van 5 naar 1 en wint tevens de prijs van de mooiste wagen. Prachtige wagen met oog voor detail, fijne detaillering, is de tekst op het juryrapport. Tjop Tjop is nu tweede. De Harlekain derde. In de categorie grote groepen eindigen we als derde. Voor grotste krèètert Pieter van Leeuwen liggen er nu na de tegenslagen in de optocht zoveel kansen om te krèète naar de verantwoordelijken, dat ie het zelf amper bij kan benen. Hij, die al jaren roept, dat ie Prins wil worden, eigent zich juist op maandagavond definitief de status toe van nar. En iedereen weet het. Daar heeft Pieter geen narrenpak voor nodig.

2007

Molen

’Tisteenoeftaander’. Toeval of niet. Het motto kan zomaar slaan op de positieschommelingen die de afgelopen jaren op de lijst zijn gemaakt. Vaste ontwerper Paul Marcelissen heeft thuis een bouwproject onderhanden en laat weten daardoor niet toe te komen aan een tekening. Hij spoort Sebastiaan, die hem oom mag noemen, aan om deze taak op zich te nemen. Deze gaat vervolgens gretig in op dit eervolle verzoek, waarbij de wetenschap dat hij na zijn opa Jos en vader Jan en uiteraard Paul nu de vierde Marcelissen is die de wagen ontwerpt een bijzondere bijkomstigheid is. Hij kiest voor de tegenstelling Ut Fèèr van vroeger en Ut Fèèr van nu. Een ambitieus plan met als het om afmetingen gaat de intentie om weer eens stevig de hoogte in te gaan. In het hart van de wagen bevindt zich een molen. De draaiende wieken zorgen automatisch voor een eenvoudige, maar zeer opvallende beweging. Evenals vorig jaar wordt het geheel opgesierd met veel grote en kleine koppen. Met Gerd Fens onafscheidelijk aan zijn zijde, maakt de debutant-ontwerper vele uren bij de wagen en ontfermen zij zich met andere jeugdige bouwers ook nog eens over de nieuwe trekkerombouw. Het publiek herkent de bekende oude en nieuwe Veerse gebouwen. ‘De wagen presenteert zichzelf’, was ooit een lovende opmerking op een juryrapport van C.V. de Faant. Dat kan met recht van deze wagen ook worden gezegd. Al is de in nostalgische kostuums geklede, jeugdige loopgroep een lust voor het oog en een versterking van de presentatie. Samen met de wagen van 2006 is het een bouwwerk met een compacte, ijzersterke compositie. Paul van den Kieboom is de 22e “ Faantste Faant “ die voor de wagen mag lopen. Rian Vissers de 20e “Grotste Ouwe Droif” De hoogste eer is voor De Faant. Daarna volgen C.V. de Harlekain, C.V. Tjop Tjop, C.V. de Schelfjes, C.V. de Pleeboys, C.V. den Inval. Ook de prijs van de mooiste wagen gaat weer naar Domicilie Boelaars. Evenals een vierde prijs bij de grote groepen.



Foto's 2005
Foto's 2006
Foto's 2007