In Memoriam
Jos de Meijer
1948-2019

Het hart op de tong, ontwapenend met zijn rake opmerkingen. Altijd stond hij voor iedereen klaar. Jos de Meijer overleed woensdag op 70-jarige leeftijd. Jos zette zich op diverse fronten in voor CV De Faant. Als bouwer, voor de amusementsavond of als gelegenheidsartiest op feestjes.

Een half woord was voor hem genoeg. Een steiger versjouwen, kop tillen of vernissen. Nog voordat de vraag was gesteld, stond Jos klaar. Laatst nog kwam het verzoek wie wilde meehelpen met het opknappen van de carnavalsvoorgevel bij Boelaars. ,,Ik kom wel verven.” Zo was Jos. Altijd bereid om een handje toe te steken.

Waar Jos was, daar was zijn broer Toon. En waar Toon was, was Jos. In hun jeugdjaren, bij Veerse Boys en bij de carnavalsclub. Onafscheidelijk. Als Jos en Toon op weg waren naar de bouwhal, hoorde je ze bij wijze van spreken al vanaf de Hertogshoef aankomen. Vaak vol in discussie. Over het werk, de voetbal of de wagen. Het ging er soms fel aan toe.

Maar als de discussie klaar was, trok Jos zijn overall aan. “Waar kan ik beginnen..? Hedde noeg wè verrufwerk?” Niet veel later stond hij op de steiger vol goede moed mee te zingen met de radio. Wat er aan stond, maakte hem niet uit. Met alles zong Jos vrolijk mee. Als een pauw zo trots was hij als het werk op optochtzondag klaar was. “T’is toch wir een aordig bakske hè?”, wees Jos naar de wagen.

Jos stond bekend om zijn gevatte humor. Met één rake opmerking kreeg hij de lachers op zijn hand. Toen er ooit een stierenpop dreigend voorovergebogen in de bouwhal stond, zei Jos: ,,Kek mar oit dettie ‘r nie oep kroipt. Daolik zit ie oep oew rug.” Op feestjes kroop Jos nogal eens in de huid van Heino. Blonde pruik op, zonnebril op. Vol overtuiging ging de Heino-Medley erdoorheen: Sierra Madre, Blau Blüht Der Enzian…

Nooit meer Heino, maar vooral nooit meer Jos.