Of wij op dinsdag in Raamsdonk willen rijden? Het telefoontje komt zaterdagavond van Richard van Steenhoven, voorzitter van CV De Faant. Ik sta in een dampende Witte Leeuw. Heel snel is er contact met een aantal andere bouwers. 

Het antwoord is simpel: ,,Ja, rijden! Wij willen onze wagen laten zien. Hoe dan ook. Daar hebben we vier maanden voor gebouwd.”

Natuurlijk, CV De Faant deed een enkele keer eerder met een loopgroep mee op Den Haaykaant. Al tientallen jaren gaat een harde kern met veel liefde naar de Raamsdonkse optocht op zaterdag. Ze staan gebeiteld op hun stek, de hoek van de Kerkstraat en Pastoor Bruijnenstraat. Wellicht overbodig te vermelden: te herkennen aan hun groengele sjaals.

Maar dit.. Dit is anders. De grote wagen van De Faant gaat richting de Sint-Bavokerk. En níet naar het Spant, het Heereplein of Keizersdijk. 

Voor sommige faanten is het schakelen. Natuurlijk, door eigen dorp rijden is het mooist. Maar meedoen aan een gecombineerde stoet? D’n Grotste Oeptocht! In Raamsdonk? Dat is historie. Dat is geschiedenis schrijven. Ook de Haaykaanters waarderen dat. ,,Krijgen we eindelijk eens een gèève kermis in ons dorp”, is een van de reacties op Facebook richting CV De Faant. 

Nieuw draaiboek

Het omschakelen van Raamsdonksveer naar Raamsdonk is niet alleen een kwestie van de knop omzetten in het hoofd. Een optocht rijden in een ander dorp betekent een nieuw draaiboek: andere straten, een andere aanrijdroute, een andere opbouwlocatie. De zondag en maandag verlopen voor veel bouwers daardoor niet bepaald rustig.

Een ander probleempje: we hebben een liedje opgenomen en die gaat over de kermis in Raamsdonksveer. Zoals deze vroeger was. We zingen over de nostalgische kermis ‘oep ut Fèèr’, met  ‘D’n Daik’ en ‘ut Heereplain’. Heel even heeft Patrick Marcelissen, in wiens studio de opnames waren, nog de gedachte om het liedje om te schrijven naar Raamsdonk. We laten het erbij zitten, het lied helemaal opnieuw opnemen is praktisch onhaalbaar tijdens carnaval. 

Verdomde wind

Maar we staan er, dinsdagochtend in de Kerklaan. Bij boer Boons voltrekt zich een bont tafereel. De kermis wordt opgetuigd: het reuzenrad, de rups, de waarzegster, de carrousel... 

Zoals altijd bij het opbouwen is het koud en winderig. Wéér de wind, die verdomde wind. Gooit-ie toch niet weer roet in het eten? Want gieren doet de wind met steeds meer kracht. Gelukkig geven de rayonhoofden groen licht. De optocht gaat door, met de hakken over de sloot. Of om in CV Oké-termen te spreken: It Giet Oan! 

Op de achtergrond voltrekt zich nog een logistieke megaklus. Al tientallen jaren hijst iedereen zich routineus in het optochtpak bij Boelaars. En dan is het een paar honderd meter lopen naar het Heereplein. Maar nu? Wat doen we met die vijftig tot zestig meelopende faanten? Een pendeldienst? De oplossing komt van onze eigen leden, Vicky van Kuijk en William van der Pluijm. Zij wonen in de Lange Broekstraat en stellen de schuur bij hun huis ter beschikking. Die ruimte is zó groot dat er zelfs een ware catering wordt geïnstalleerd. Kroketten, frikandellen, taart, broodjes. En ook CV De Speer, de vereniging van William, kleedt hier om. Nog één keer oefenen we de act, we gaan met z’n allen op de foto en trekken dan te voet richting de Sint-Bavo. 

Daanse bai Tinusse

Intussen voltrekt zich een bijzonder schouwspel aan de andere kant van het dorp. De wagen neemt de brug over de A59. De wagen van CV De Faant rijdt nu écht Raamsdonk in. Met een spandoek ‘Welkom in het hol van de leeuw’ worden we met een knipoog welkom geheten. Vijandelijk voelt het zeker niet, in Raamsdonk. De Haaykaanters zijn juist blij dat wij komen. ‘Daanse bai Tinusse’, een nostalgisch liedje over de Veerse kermis, is dezer dagen een hit in Raamsdonk. En de wagen van CV De Faant die naast de Sint-Bavokerk staat? Daar wil toch iedereen een foto van hebben? 

De optocht is een roes. Massa’s mensen in de straten. Het reuzenrad draait, de rups knikt. We knipogen naar de Zatte Zusters, schommelen langs De Schipper, vliegen voorbij De Valk en zwieren door de Meulepad. Het lijkt zelfs alsof onze hoogste kop, de vrouw met de suikerspinnen, even flirt met de Sint-Bavo. Komen de lekstokken en suikerspinnen boven de imponerende kerk uit? Het is gezichtsbedrog. Natuurlijk is de Sint-Bavo veel hoger. 

Jos en Toon

Een fraai carnavalstafereel is de manier waarop Toon de Meijer de wagen door Den Haaykaant loodst. Al jaren doet Toon dit met verve in ’t Faantelaand. Toon kent elke tak in Raamsdonksveer en elke tak kent Toon. Toon droomt ’s nachts van de bochten die de wagen moet nemen. Ditmaal moet Toon het in Raamsdonk doen. Toon kijkt de hele optocht tegen zijn broer Jos aan. Als eerbetoon aan deze fanatieke bouwer hangt een portret aan de wagen; Jos overleed in 2019. 

Zou Jos Toon van boven een beetje hebben geholpen? Om zo toch de moeilijke bocht in de Meulepad te kunnen nemen? Zou Jos ervoor hebben gezorgd dat de wind wat luwt, op deze dag? 

Het lukt, met succes rijdt CV De Faant de stoet. Kinderen, moeders en vaders dansen vrolijk op het kermisliedje. Het is zoals de nostalgische kermis bedoeld is: een familieaangelegenheid. Het publiek wordt gevuld met veel zoetigheid: suikerspinnen, kaneelstokken of nougatbrokken. 

 ’s Avonds volgen nog de prijsuitreiking en popverbranding op het Heereplein. De Elfstedenkrans is voor CV Oké, maar het zilveren kruisje van CV De Faant blinkt net zo hard.

Aswoensdag

Enkele uren later is het Aswoensdag. Aangezien de optocht het absolute hoogtepunt is, voelt dit einde van het leutfeest als abrupt en plotseling. Het is alsof midden in het feest de stekker eruit wordt getrokken en de lampen aan gaan. 

Carnaval 2020 is historie. Dinsdag 25 februari 2020 is een abnormale dag. Achteraf gezien was het de laatste normale dag van het jaar. De dag waarop je nog zonder zorgen kon zingen, springen, lachen, sjansen en… 

Daanse bai Tinusse.